"hayatın neresinden dönülse kardır"

Azımsanamayacak kadar ölmüşüm / Azımsanamayacak denli ölüyüm... Geliyorlar, bu evde doğan yeni bir ölümü görmeye; koşarak, düşe kalka yuvarlanarak, sürünerek... Nasıl olursa olsun; görmek için bu eski dostlarının yeni cesetlerini ve göstermek için kendi dirimlerinin kıvılcımlarını, geliyorlar. Ölüm sessizliği, toz ve küf kokan evden ayrıldıktan sonra seviniyorlar canlıyız diye.

Nilgün Marmara

kendim ve ben

kendime yalan söylemeye başladım yine. en başa döndük sanırım. huzursuzluğun hat safhaya vardığı ve gözlerimin artık içimdeki karanlığa dayanamayıp başkalarının iç çekişlerine dadandığı günlerdeki gibi huzursuz ve "kara"yım.

oysa küçük bir kız çocuğuydum ben eskiden, ne zaman büyüdüm ve katılaştım?